Locke

Elabora un xuízo crítico sobre a defensa que fai Locke da existencia do estado de Natureza.

Segundo tratado sobre o goberno (1690)

CAPITULO II. DO ESTADO NATURAL

§ 14. Adoita formularse con frecuencia corno poderosa obxección a seguinte pregunta: Existen ou existiron algunha vez homes nese estado de Natureza? De momento abondará como resposta a esa pregunta o que estando, como están, todos os príncipes e reitores dos poderes civís independentes de todo o mundo nun estado de Natureza, é evidente que nunca faltaron nin faltarán no mundo homes que vivan nese estado. E refírome a todos os soberanos de Estados independentes, estean ou non estean coligados con outros; porque o estado de Natureza entre os homes non termínase por un pacto calquera, senón polo único pacto de poñerse todos de acordo para entrar a formar unha soa comunidade e un só corpo político. Os homes poden facer entre si outros convenios e pactos e seguir, a pesar de iso, no estado de Natureza. As promesas e as estipulacións para o troco, etc., entre os dous homes da illa deserta de que fálanos Garcilaso da Veiga na súa historia do Perú, ou entre un suízo e un indio nos bosques de América, teñen para eles forza de obriga, a pesar do cal seguen estando o un con respecto ao outro nun estado de Natureza, porque a honradez e o cumprimento da palabra dada son condicións que corresponden aos homes como homes e non corno membros da sociedade.

§ 15. A quen afirman que xamais houbo homes en estado de Natureza opoñerei en primeiro lugar a autoridade do xuizoso Hooker (EccI. Pol., i, 10), onde di: "as leis de que ata agora falamos... ", é dicir, as leis da Natureza, "obrigan aos homes en forma absoluta; na súa propia calidade de homes, aínda que xamais estabelezan unha camaradaría permanente nin cheguen nunca entre eles a un convenio solemne sobre o que deben facer ou non deben facer; pero temos, ademais, a nosa incapacidade para proporcionarnos, por nós sós, as cousas necesarias para vivir conforme á nosa dignidade humana e de acordo con nosa apetencia natural. Polo tanto, sentímonos inducidos naturalmente a buscar a sociedade e a camaradaría doutros seres humanos co obxecto de remediar esas deficiencias e imperfeccións que experimentarnos vivindo en soidade e valéndonos unicamente por nós mesmos. Esta foi a causa de que os homes se reunisen, formando as primeiras sociedades políticas". Pero eu afirmo, ademais, que todos os homes se atopan naturalmente nese estado, e nel permanecen ata que, pola súa plena vontade, convértense en membros dunha sociedade política, e non teño a menor dúbida de que poderei demostralo con claridade nas páxinas desta obra.

John Locke, "Ensaio sobre o goberrno civil", Segundo tratado sobre o goberno, (1690)